Το ποίημα είναι ικρίωμα.
Ο δήμιος περιμένει τον ποιητή.
Ο ποιητής περιμένει τον δήμιο.
Τα ποιήματα δεν γράφονται στη γλώσσα σου
γράφονται στη γλώσσα τους.
Το ποίημα είναι μια μοτοσικλέτα
που έρχεται διαρκώς από τον Πύργο.
Η ποίηση δεν αφήνει πίσω της αιχμαλώτους.
Δεν θα σε βρούνε·
τα ποιήματα κατέφαγαν τα ίχνη σου.
Ο ποιητής δεν ζητάει από τον αναγνώστη κατανόηση
ζητάει ευθύνες.
Ο ποιητής δεν θέλει να πει.
Ο ποιητής δεν γίνεται να θέλει.
Ο ποιητής είναι αυτός που μετανιώνει.
Το ποίημα σε ερμηνεύει
το ίδιο και το τραύμα.
Η ποίηση χρειάζεται τις λέξεις της
αλλά όχι πάντα.
Δεν είναι που σου κλέβει την ελπίδα ο ποιητής
είναι που σου κλέβει την απελπισία.
Η ποίηση είναι η όραση των λέξεων.
Όλα τα ποιήματα είναι ημιτελή.
O ποιητής καταμετρά
και βρίσκει λάθος το μηδέν.
Η ποίηση, βλέπεις,
δεν σου κολλάει στην αλήθεια ένσημα.
Ποιο ποίημα είναι το πιο ποίημα;
Περνούν οι ποιητές και κόβουν κεφάλια
– θα ’χετε ψωμί να φάτε.
Το μέλλον είναι σύντομο
γι’ αυτό βραδυπορεί η ποίηση.
Κλάμα ακούγεται·
δεν υπάρχει ανάγκη για άλλο ποίημα.
Μόλις κατάπια ένα ποίημα
– ούτε λέξη δεν θα πάρουν από μένα.
Η ποίηση είναι ένα ράμφος
που σκάβει μέσα στο κορμί σου
σκάβει μέσα στο πολεμικό κορμί σου.
Η ποίηση σκοτώνει τα αιχμάλωτα φωνήεντα
κι όλα εκείνα τα σύμφωνα κορμιά
με το κλειστό το στόμα.
Αυτό θέλω να πω:
μετά την ποίηση δεν απομένει τίποτα.