Το κίτρινο λεωφορείο του κυρίου Στέφανου δεν ήταν ένα συνηθισµένο λεωφορείο. Ενώ ταξίδευε εδώ, δηλαδή Ελλάδα, έβλεπες απ’ τα παράθυρά του άλλους τόπους, για την ακρίβεια, τους τόπους που λαχταρούσε πολύ η καρδιά σου. Και ήταν συνήθως τόποι µακρινοί που είχες χρόνια να τους δεις ή δεν τους είχες δει ποτέ σου. Έτσι, πήρε ο κύριος Στέφανος τη µεγάλη απόφαση να ταξιδεύει µε το λεωφορείο του παιδιά µεταναστών στις πατρίδες τους. Γιατί δεν µπορεί -σκέφτηκε- όλο και θα νοσταλγούσαν την πατρίδα των γονιών τους, κι ας είχαν γεννηθεί τα περισσότερα εδώ.